چشم فرودوختن
لغت‌نامه دهخدا
چشم فرودوختن . [ چ َ / چ ِ ف ُ ت َ ] (مص مرکب ) چشم فروبستن . چشم برهم نهادن .
- چشم از جهان فرودوختن ؛ کنایه است از تن بمرگ دادن و دست از زندگی کشیدن . چشم از جهان فروبستن :
تنم ز هجر تو چشم از جهان فرو میدوخت
نوید وصل جمال تو داد جانم باز.
رجوع به چشم فروبستن شود.
- چشم از جهان فرودوختن ؛ کنایه است از تن بمرگ دادن و دست از زندگی کشیدن . چشم از جهان فروبستن :
تنم ز هجر تو چشم از جهان فرو میدوخت
نوید وصل جمال تو داد جانم باز.
حافظ (از آنندراج ).
رجوع به چشم فروبستن شود.
