چشم نشینلغتنامه دهخداچشم نشین . [ چ َ / چ ِ ن ِ ](نف مرکب ) کنایه از محبوب ، زیرا که چشم عشاق جلوه گاه اوست . (آنندراج ). معشوق و محبوب . (ناظم الاطباء).