چلم
لغت‌نامه دهخدا
چلم . [ چ َ ل َ / چ ِ ل ِ ] (اِ) چیزی که تنباکو در آن گذاشته آتش بر آن نهند. (آنندراج ). مأخوذ از هندی ؛ به معنی سر غلیان گلی . (از ناظم الاطباء). مرادف چلیم و سر قلیان (مجموعه ٔ مترادفات ص 119). حقه ٔ قلیان :
باقر، چلمی چو نافه ٔ آهو کو
چون فاخته تا چندزنم کو کوکو
در محشر اگر آتش دوزخ بینم
فریاد برآورم که تنباکو، کو.
و رجوع به چلیم شود. || در افغانستان به معنی مطلق قلیان متداول است . نوعی قلیان که کوزه ٔ آن نارگیل است . || نوعی از مخدرات از قبیل بنگ و چرس . قسمی بنگ که درویشان بکار برند. نوعی بنگ و قسمی از مخدرات .
باقر، چلمی چو نافه ٔ آهو کو
چون فاخته تا چندزنم کو کوکو
در محشر اگر آتش دوزخ بینم
فریاد برآورم که تنباکو، کو.
باقر کاشی (از آنندراج ).
و رجوع به چلیم شود. || در افغانستان به معنی مطلق قلیان متداول است . نوعی قلیان که کوزه ٔ آن نارگیل است . || نوعی از مخدرات از قبیل بنگ و چرس . قسمی بنگ که درویشان بکار برند. نوعی بنگ و قسمی از مخدرات .
