چله خانه
لغتنامه دهخدا
چله خانه . [ چ ِل ْ ل َ / ل ِ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) خانه ای که مرتاضان ایام چله در آن بسربرند. (آنندراج ). آنجائی که در مدت روزه داشتن توقف کرده و در را بروی خود می بندند. (ناظم الاطباء). جای چله نشستن . محل ریاضت کشیدن و چله گرفتن چله نشینان . جای اعتکاف صوفیان و زهاد :
به چشم کم منگر در دوات تیره دلم
که چله خانه ٔ یوسف درون چاه من است .
بااین قد خمیده نگشتیم گوشه گیر
در چله خانه ای ننشیند کمان ما .
رجوع به چله شود.
به چشم کم منگر در دوات تیره دلم
که چله خانه ٔ یوسف درون چاه من است .
صائب (از آنندراج ).
بااین قد خمیده نگشتیم گوشه گیر
در چله خانه ای ننشیند کمان ما .
زکی ندیم (از آنندراج ).
رجوع به چله شود.