چله داشتن
لغت‌نامه دهخدا
چله داشتن . [ چ ِل ْ ل َ / ل ِ / چ ِ ل َ / ل ِ ت َ ] (مص مرکب ) آداب چله نشینی را معمول داشتن . معتکف چله خانه بودن . به عبادت و ریاضت مخصوص چله مشغول بودن . چله نشینی کردن و چله نشین بودن . شرایط و آداب چهل روزه ٔ عبادت مخصوص را به جای آوردن :
گله در چول و غله اندرچال
نتوان داشت چله از سر حال .
بر سر پای چله داشته ام
وآن نه از بهر زله داشته ام .
رجوع به چله و چله نشین و چله نشینی شود. || در روز چهلم مرگ کسی عزاداری کردن چله داری کردن . چله ٔ مرگ عزیزی را به پا داشتن . در چهلمین روز مرگ کسی مشغول عزاداری بودن .و رجوع به چله و چله دار و چله داری و چله داری کردن وچله گرفتن شود.
گله در چول و غله اندرچال
نتوان داشت چله از سر حال .
اوحدی .
بر سر پای چله داشته ام
وآن نه از بهر زله داشته ام .
اوحدی .
رجوع به چله و چله نشین و چله نشینی شود. || در روز چهلم مرگ کسی عزاداری کردن چله داری کردن . چله ٔ مرگ عزیزی را به پا داشتن . در چهلمین روز مرگ کسی مشغول عزاداری بودن .و رجوع به چله و چله دار و چله داری و چله داری کردن وچله گرفتن شود.
