چمن گردی
لغتنامه دهخدا
چمن گردی . [ چ َ م َ گ َ ] (حامص مرکب ) عمل چمن گرد. گردش کردن و سیر کردن در چمن :
بیاد همصفیران در چمن شور خوشی دارم
چمن گردی ز هر فرسوده بال و پر نمی آید.
رجوع به چمن گرد شود.
بیاد همصفیران در چمن شور خوشی دارم
چمن گردی ز هر فرسوده بال و پر نمی آید.
دانش (از آنندراج ).
رجوع به چمن گرد شود.