چهارخایگیلغتنامه دهخداچهارخایگی . [ چ َ / چ ِ ی َ / ی ِ ] (حامص مرکب ) حالت و چگونگی چهارخایه . مجازاً دلیری و جنگجوئی . گندآوری . خایه داری . || زن بارگی . داشتن میل فراوان بزنان . رجوع به چارخایگی شود.
