چهارشانگیلغتنامه دهخداچهارشانگی . [ چ َ / چ ِ ن َ / ن ِ ] (حامص مرکب ) حالت وکیفیت چهارشانه . آنکه سینه و پشت و شانه های نیرومندو قوی دارد. صفت چهارشانه . رجوع به چهارشانه شود.
