چهارموج
لغت‌نامه دهخدا
چهارموج . [ چ َ / چ ِ م َ / مُو ] (اِ مرکب ) طوفان . گرداب . رجوع به چارموج شود.
- چهارموج بلا ؛ بلا که از چهار جهت روی آورد. داهیه که از هر جانب روی کند. مجازاً به معنی بلای بزرگ . مصیبت عظیم . فتنه ٔ تامه . بلای هول :
در میان چهارموج بلا
تو هم ای دل بلای ما شده ای .
- چهارموج بلا ؛ بلا که از چهار جهت روی آورد. داهیه که از هر جانب روی کند. مجازاً به معنی بلای بزرگ . مصیبت عظیم . فتنه ٔ تامه . بلای هول :
در میان چهارموج بلا
تو هم ای دل بلای ما شده ای .
؟
