چهارپخلغتنامه دهخداچهارپخ . [ چ َ / چ ِ پ َ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) هرچیز چهارگوشه . || اصطلاح نجاری . قطعه چوبی که از چهار جانب رویه ٔ مسطح دارد وبشکل مکعب تراش خورده باشد. || نوعی از خیمه که در هند «بی چوبه » خوانند. رجوع به چارپخ شود.
