چوبان

چوبان . (اِ) چوپان . شبان . راعی . شبان و گله بان و محافظ وحارس گوسپندان و اسبان . (ناظم الاطباء) :
به چوبان بفرمود تا هرچه بود
فسیله بیارد بکردار دود.

فردوسی .

گله دار و چوبان همه کشته شد
سر بخت ایرانیان گشته شد.

فردوسی .

چو از روز یک ساعت اندرگذشت
بیامد بدرگاه چوبان ز دشت .

فردوسی .

رجوع به چوپان و شبان شود.