چوچهلغتنامه دهخداچوچه . [ چ َ / چ ِ ] (اِ) بمعنی چوبه است . (از جهانگیری ). چوبی باشد که بدان خمیر نان را تنک سازند. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). رجوع به چوبه شود. تیرک دیرک . || جوزه و چوزه . || قو. (ناظم الاطباء).
