ترجمه مقاله

چکوک

لغت‌نامه دهخدا

چکوک . [ چ َ ] (اِ) چکاوک باشد. (فرهنگ اسدی ). مرغکی چون گنجشک که آواز لطیف کند و او را به فارسی چکاو و چکاوک و به عربی قبره و «قنبره » نیز گویند. (از حاشیه ٔ فرهنگ اسدی چ اقبال ص 258). چکاوک که ابوالملیح باشد. (برهان ) (از آنندراج ). چکاوک . (ناظم الاطباء) :
ای غوک چنگلوک چو پژمرده برگ کوک
خواهی که چون چکوک بپری سوی هوا.

لبیبی (از فرهنگ اسدی ).


چون ماهی شیم کی خورد غوطه غوک
کی دارد جغد خیره سر لحن چکوک .

لبیبی (از فرهنگ اسدی ).


آنکه شهباز همتش گه صید
کرکس چرخ بشکرد چو چکوک .

شمس فخری .


و رجوع به چکاو و چکاوک شود. گنجشک باشد و آن را چغوک و کلک نیز خوانند. (جهانگیری ). رجوع به چُکوک شود. || بعضی گویند پرنده ای است که آن را سرخاب میگویند. (برهان ) (آنندراج ). || نام گیاهی است که آن را خرفه گویند و بعربی بقلةالحمقا خوانند. (برهان ) (آنندراج ). گیاه خرفه که «پرپهن » نیز گویند و بزرگتر«خر چکوک » نامند. (از رشیدی ). نام گیاهی است که آن را خرفه نیز گویند. (جهانگیری ). گیاهی است . (شرفنامه ٔ منیری ). خرفه . (ناظم الاطباء). و رجوع به خرفه شود. || نام نغمه ای است از موسیقی . (برهان ) (آنندراج ). نام نوائی از موسیقی . (ناظم الاطباء). و رجوع به چکاوک شود.
ترجمه مقاله