چیچله
لغتنامه دهخدا
چیچله . [ چی چ َ ل َ / ل ِ ] (اِ) پشته ٔ نرمی که بچه ها بر آن سرخورند. سرسره . زُحلوفَه :
خارج ، برون . جَمد، یخ و زحلوفه ، چیچله
داخل ، درون طبق ته وضوضاست مشغله .
خارج ، برون . جَمد، یخ و زحلوفه ، چیچله
داخل ، درون طبق ته وضوضاست مشغله .
(نصاب الصبیان ).