کابارهلغتنامه دهخداکاباره . [ رَ / رِ ] (اِ) بعضی فرهنگهای اخیر این صورت را بمعنی غار و شکاف و جای تاریک آورده اند. این لغت همان «کاباره » با کاف فارسی است و با کاف تازی صحیح نمی نماید. رجوع به «گاباره » شود.
