کابو

کابو. [ ب ُ ] (اِخ ) ژان . در اصل ونیزی (1451 تا حدود 1498 م .). || پسر او، سباستین کاب (متولد در بریستول در 1470 و متوفی پس از سال 1555 م .) بحرپیمایان نامدار، که در زمان سلطنت هانری هفتم و هانری هشتم ، پادشاهان انگلستان میزیسته و ارض جدید لابرادور را در 1497 کشف کردند.