کاراکالا

کاراکالا. [ کال ْ لا ] (اِخ ) یکی از امپراطوران روم قدیم که در 188 م . متولد شد و در 217 درگذشت . کاراکالا پسر سیتل سیوس سوروس بود و چون در سال 211 به امپراطوری رسید برادر خویش را با بیست هزار تن از رومیان بکشت . سپس عموم مردمان آزاد مملکت را از حقوق روم بهره مند ساخت تا از تمام آنان مالیات میراث را دریافت بتواند کرد، و نیز جمعی از مصریان را به سنای روم داخل نمود، و برای اینکه از بزرگان روم مانند اسکندر و آشیل تقلید کند جنایات بسیار مرتکب شد. براردوان پنجم پادشاه اشکانی نیز یکبار از طریق نیرنگ غلبه کرد، لیکن عاقبت درنزدیکی شهر اِدِش به قتل رسید. (فهرست تاریخ تمدن قدیم تألیف فوستل دو کولانژ، ترجمه ٔ نصراﷲ فلسفی ). نیز رجوع به تاریخ ایران باستان صص 2517 - 2525 شود.