کارسازی
لغت‌نامه دهخدا
کارسازی . (حامص مرکب ) عمل کارساز. تیاری و تدارک . (ناظم الاطباء). تهیه ٔ اسباب :
مغنی کجائی به گلبانگ رود
بیاد آور آن خسروانی سرود
که تا وجد را کارسازی کنم
برقص آیم و خرقه بازی کنم .
|| آمادگی . || مهم سازی . || ظرافت . || صنعت و دستکاری . || چابکی . و چالاکی . مکر و مکاری و حیله بازی در کار. || ادا و تسلیم . || پرداخت . (ناظم الاطباء).
مغنی کجائی به گلبانگ رود
بیاد آور آن خسروانی سرود
که تا وجد را کارسازی کنم
برقص آیم و خرقه بازی کنم .
حافظ.
|| آمادگی . || مهم سازی . || ظرافت . || صنعت و دستکاری . || چابکی . و چالاکی . مکر و مکاری و حیله بازی در کار. || ادا و تسلیم . || پرداخت . (ناظم الاطباء).
