کارلنژیان
لغت‌نامه دهخدا
کارلنژیان . [ رُ ل َ ] (اِخ ) کارلُووَنژیان دومین سلسله ٔ پادشاهان فرانسه که نام خود را از شارلمانی اخذ کرده اند. این سلسله از «پپن لوبرف » (پپن قصیر) تا لوئی پنجم حکومت کرده اند (751 - 987 م .). آلبرماله راجع به سلطنت «پپن لوبرف » نویسد: سلطنت خاندان شارل در عهد پسر شارل مارتل موسوم به «پپن لوبرف » رسمی شد. پپن به لطف پاپ به القاب مخصوصه ای ممتاز آمده بود. دعاتی که میکوشیدند اقوام مشترک ژرمن را در ماورای رن بدین نصاری بیاورند در کنف حمایت پپن بودند. پپن به صلاحدید «سن بنیفاس » که برسالت بخاک ژرمن رفته و خدمتگذار وفادار پاپ بود دست به کار اصلاح روحانیت گل گردید. پپن در 751 سفارتی بروم فرستاده از پاپ زکریا پرسید «ازمیان دو تن آنکه به راحت و فراغت در خانه ٔ خود نشسته سزاوار مقام سلطنت است یا آنکه فشار نگاهبانی کشور کلاً بر عهده ٔ او است » پاپ در جواب گفت : «آنکه عنان اختیارات را به دست دارد بیشتر از کسی که بیکاره است سزاوار پادشاهی است » بنابراین در سوآسون مجلسی تشکیل یافت و پپن به پادشاهی برداشته شد. آنگاه پپن گیسوان بلند شیلدریک سوم را که علامت سلطنت بود برید و شیلدریک آخرین سلطان خاندان مروه در صومعه ای جای کرد (751 م .).
خصیصه ٔ سلطنت تازه - چون شیلدریک از سلطنت کناره گرفت سن بنیفاس بنمایندگی پاپ یکی از مراسم مذهب یهود را احیا کرده همچنان که شموئیل بنام خداوند، روغن مقدس را برای تبرک بر پیشانی شاغول ریخته بود پپن را تبرک کرد. دو سال و نیم بعد نیز خود پاپ اتین دوم که آمده بود پپن را بر لمبار برانگیزد در کنیسه ٔ سن دنیس ، واقع در نزدیکی پاریس دوباره او را تبرک نمود (28 ژوئیه ٔ 754 م .) به این ترتیب پپن و خاندان شارل از وجهه ٔ مذهب جنبه ای یافتند که خاندان مروه از آن عاری بود. خانواده ٔ مروه منتخب مردم شمرده میشد زیرا به اراده ٔ قوم پادشاهی میکرد لکن خاندان شارل برگزیده ٔ خداوند بشمار می آمد زیرا بمشیت الهی سلطنت یافت ، تبرک پپن مبداء ظهور این عقیده شد که سلطنت ودیعه ٔ الهی است .
تکوین مملکت پاپ - پپن برای ادای دینی که بر ذمّه داشت از آلپ گذشته به لمبار تاخت آورد زیرا لمبار ایالت راوَن را گرفته به ایالت روم حمله آورده بود. از آنجا که این هر دو خاک جزء رومیة الصغری قلمداد میشد خیلی غریب بنظر می آمد که پاپ عوض اینکه امپراطور را به کمک بطلبد از پادشاه فرانک مدد خواست اما گذشته از اینکه امپراطور قسطنطنیه در آن اوقات گرفتار مبارزه با عرب و قوم لمبار بود و مجال حمایت روم را نداشت پاپ نیز بالاصاله رغبت نمیکرد که به امپراطوران ایزوری که آن روز سلطنت داشتند رو بیاورد زیرا امپراطوران مزبور به نسخ صناعت و خرید و فروش صور و تمثال مذهبی اقدام کرده و بهمین مناسبت به صورت شکن معروف شده بودند در صورتی که مرکز دیانت آن را مجاز دانسته بود. پپن دوبار بر ضد لمبار اردو کشید (754 - 756 م .) و چون فایق آمد ایشان را به استرداد ایالت راون واداشت سپس بدون اینکه توجهی بحقوق امپراطور قسطنطنیه داشته باشد راون را بموجب هبه نامه ٔ رسمی که متن آن را در روم بر مرقد پطروس نهادند به پاپ بخشید. این هبه بیشتر از آنجهت اهمیت دارد که منشاء تکوین مملکت پاپ که تا 1870 م .باقی ماند گردیده است . به این ترتیب کاری که گرگوار کبیر شروع کرده بود به نتیجه رسید وپاپ صاحب سلطنتی جسمانی شده مانند سایر سلاطین خاک ورعیت پیدا کرد از این حیث علایق یگانگی مقام پاپ با خاندان شارل استوارتر گردید و ضمناً پاپ پادشاه فرانک را «بطریق مردم روم » خواند تا روم رسماً در تحت حمایت فرانسه در آید.
قدرت پپن لوبرف - پپن که صاحب اختیاری استرازی ونوستری داشت عرب را از سپتیمانی (لانگدوک ) راند ومخصوصاً با قوم آکی تن که از عهد داگوبر ببعد تقریباً استقلالی بهم زده بودند جنگید و بعد از هشت سال جنگ آنها را مطیع کرد. پپن که بر اقوام لمبار و عرب و آکی تن فائق آمد و مالک الرقاب تمامی گل و حامی پاپ شد صاحب مجد و اقتدار عمده گردید و عاقبت در 768 ممالک خود را فیمابین دو پسرش شارل و کارلمان تقسیم کرده بمرد. (تاریخ قرون وسطی تا جنگ صدساله ، تألیف آلبرماله چ هژیر صص 115 - 117). و نیز رجوع شود به «پپن لوبرف » در همین لغت نامه . بعد از «پپن لوبرف » بترتیب سلاطین زیر تا لوئی پنجم سلطنت کردند. شارلمانْی (باکارلمان تا سال : 771 م .) لوئی اول معروف به بی عزم اوّلین (814 م .). شارل دوم معروف به اصلع (840 م .). لوئی دوم معروف به الکن (877 م .). لوئی سوم و کارلمان (879 م .). کارلمان (تنها) (882 م .). شارل کلان (884 م .). اود (خانواده ٔ کاپسین ) (887 - 898 م .). شارل سوم ، معروف به ساده (893 م .). روبر اول (خانوده ٔ کاپسین ) رقیب شارل ساده (922 م .). را اول (923 م .). لوئی چهارم ، ماوراء البحری (936 م .). لوتر (954م .). لوئی پنجم (986 م .).
خصیصه ٔ سلطنت تازه - چون شیلدریک از سلطنت کناره گرفت سن بنیفاس بنمایندگی پاپ یکی از مراسم مذهب یهود را احیا کرده همچنان که شموئیل بنام خداوند، روغن مقدس را برای تبرک بر پیشانی شاغول ریخته بود پپن را تبرک کرد. دو سال و نیم بعد نیز خود پاپ اتین دوم که آمده بود پپن را بر لمبار برانگیزد در کنیسه ٔ سن دنیس ، واقع در نزدیکی پاریس دوباره او را تبرک نمود (28 ژوئیه ٔ 754 م .) به این ترتیب پپن و خاندان شارل از وجهه ٔ مذهب جنبه ای یافتند که خاندان مروه از آن عاری بود. خانواده ٔ مروه منتخب مردم شمرده میشد زیرا به اراده ٔ قوم پادشاهی میکرد لکن خاندان شارل برگزیده ٔ خداوند بشمار می آمد زیرا بمشیت الهی سلطنت یافت ، تبرک پپن مبداء ظهور این عقیده شد که سلطنت ودیعه ٔ الهی است .
تکوین مملکت پاپ - پپن برای ادای دینی که بر ذمّه داشت از آلپ گذشته به لمبار تاخت آورد زیرا لمبار ایالت راوَن را گرفته به ایالت روم حمله آورده بود. از آنجا که این هر دو خاک جزء رومیة الصغری قلمداد میشد خیلی غریب بنظر می آمد که پاپ عوض اینکه امپراطور را به کمک بطلبد از پادشاه فرانک مدد خواست اما گذشته از اینکه امپراطور قسطنطنیه در آن اوقات گرفتار مبارزه با عرب و قوم لمبار بود و مجال حمایت روم را نداشت پاپ نیز بالاصاله رغبت نمیکرد که به امپراطوران ایزوری که آن روز سلطنت داشتند رو بیاورد زیرا امپراطوران مزبور به نسخ صناعت و خرید و فروش صور و تمثال مذهبی اقدام کرده و بهمین مناسبت به صورت شکن معروف شده بودند در صورتی که مرکز دیانت آن را مجاز دانسته بود. پپن دوبار بر ضد لمبار اردو کشید (754 - 756 م .) و چون فایق آمد ایشان را به استرداد ایالت راون واداشت سپس بدون اینکه توجهی بحقوق امپراطور قسطنطنیه داشته باشد راون را بموجب هبه نامه ٔ رسمی که متن آن را در روم بر مرقد پطروس نهادند به پاپ بخشید. این هبه بیشتر از آنجهت اهمیت دارد که منشاء تکوین مملکت پاپ که تا 1870 م .باقی ماند گردیده است . به این ترتیب کاری که گرگوار کبیر شروع کرده بود به نتیجه رسید وپاپ صاحب سلطنتی جسمانی شده مانند سایر سلاطین خاک ورعیت پیدا کرد از این حیث علایق یگانگی مقام پاپ با خاندان شارل استوارتر گردید و ضمناً پاپ پادشاه فرانک را «بطریق مردم روم » خواند تا روم رسماً در تحت حمایت فرانسه در آید.
قدرت پپن لوبرف - پپن که صاحب اختیاری استرازی ونوستری داشت عرب را از سپتیمانی (لانگدوک ) راند ومخصوصاً با قوم آکی تن که از عهد داگوبر ببعد تقریباً استقلالی بهم زده بودند جنگید و بعد از هشت سال جنگ آنها را مطیع کرد. پپن که بر اقوام لمبار و عرب و آکی تن فائق آمد و مالک الرقاب تمامی گل و حامی پاپ شد صاحب مجد و اقتدار عمده گردید و عاقبت در 768 ممالک خود را فیمابین دو پسرش شارل و کارلمان تقسیم کرده بمرد. (تاریخ قرون وسطی تا جنگ صدساله ، تألیف آلبرماله چ هژیر صص 115 - 117). و نیز رجوع شود به «پپن لوبرف » در همین لغت نامه . بعد از «پپن لوبرف » بترتیب سلاطین زیر تا لوئی پنجم سلطنت کردند. شارلمانْی (باکارلمان تا سال : 771 م .) لوئی اول معروف به بی عزم اوّلین (814 م .). شارل دوم معروف به اصلع (840 م .). لوئی دوم معروف به الکن (877 م .). لوئی سوم و کارلمان (879 م .). کارلمان (تنها) (882 م .). شارل کلان (884 م .). اود (خانواده ٔ کاپسین ) (887 - 898 م .). شارل سوم ، معروف به ساده (893 م .). روبر اول (خانوده ٔ کاپسین ) رقیب شارل ساده (922 م .). را اول (923 م .). لوئی چهارم ، ماوراء البحری (936 م .). لوتر (954م .). لوئی پنجم (986 م .).
