کاروانگه

کاروانگه . [ کارْ / رِ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) کاروانگاه . خان . کاروانسرا :
چرا دل بر این کاروانگه نهیم
که یاران برفتند و ما در رهیم .

سعدی (بوستان ).