کارگد
لغتنامه دهخدا
کارگد. [ گ ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان باوی بخش مرکزی شهرستان اهواز، در 52هزارگزی شمال خاوری اهواز و 11هزارگزی جنوب شوسه ٔ مسجدسلیمان به اهواز. دشت و گرمسیر است . سکنه 210 تن . آب از چاه دارد و محصول آن غلات و تریاک و شغل اهالی زراعت است . ساکنین از طایفه ٔ حمید هستند. راه آن در تابستان اتومبیل رو است . (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).