کاسف الوجهلغتنامه دهخداکاسف الوجه . [ س ِفُل ْ وَج ْه ْ ] (ع ص مرکب ) رجل کاسف الوجه ؛ مرد ترش روی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). عابس . (اقرب الموارد).
