کافرسیرت
لغتنامه دهخدا
کافرسیرت . [ ف ِ / ف َ رَ ] (ص مرکب ) کسی که بخوی کافر باشد. کافرخوی . کافرستیز :
آخر ای نادان کافرسیرت مشؤم دون
می نه بینی فوق و تحت و کوه و صحرا و بحار.
رحوع به کافر شود.
آخر ای نادان کافرسیرت مشؤم دون
می نه بینی فوق و تحت و کوه و صحرا و بحار.
سنائی .
رحوع به کافر شود.