کام بخشی
لغت‌نامه دهخدا
کام بخشی . [ ب َ ] (حامص مرکب ) تمتع. (ناظم الاطباء). رسیدن به آمال و آرزوها. (از ناظم الاطباء) :
طریق کامبخشی چیست ترک کام خود کردن
کلاه سروری آن است کز این ترک بردوزی .
|| سخاوت و جوانمردی :
سبب مپرس که چرخ از چه سفله پرور شد
که کامبخشی او را بهانه بی سببی است .
کام بخشی گردون عمر در عوض دارد
جهد کن که از دولت داد عیش بستانی .
|| قوت و قدرت . (ناظم الاطباء).
طریق کامبخشی چیست ترک کام خود کردن
کلاه سروری آن است کز این ترک بردوزی .
حافظ.
|| سخاوت و جوانمردی :
سبب مپرس که چرخ از چه سفله پرور شد
که کامبخشی او را بهانه بی سببی است .
حافظ.
کام بخشی گردون عمر در عوض دارد
جهد کن که از دولت داد عیش بستانی .
حافظ.
|| قوت و قدرت . (ناظم الاطباء).
