کان کنلغتنامه دهخداکان کن .[ ک َ ] (نف مرکب ) شخصی را گویند که کان را میکند. (برهان ) (آنندراج ). معدنچی و آنکه در معدن کار کند. (ناظم الاطباء). || (اِخ ) به طریق کنایه فرهاد را گویند. (از برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
