کتاله
لغتنامه دهخدا
کتاله . [ ک َ ل َ / ل ِ ] (اِ) به وزن و معنی کتاره است که حربه ٔ اهل هند باشد.(برهان ) (آنندراج ). قداره . غداره . قمه :
نرگس جماش چون بلاله نگه کرد
بید برآهیخت سوی لاله کتاله .
رجوع به کتاره شود.
نرگس جماش چون بلاله نگه کرد
بید برآهیخت سوی لاله کتاله .
ناصرخسرو.
رجوع به کتاره شود.