کتف ساره

کتف ساره . [ ک ِ / ک َ ت ِ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) کتف سار. سر دوش . سر شانه در آدمی و دیگر حیوانات و دراسب آن موضع را گویند از پشت اسب که پیش زین بر آن باشد. (برهان ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) :
زیشان برست گبر و بشد یک سو
بردوخته رکو به کتف شاره .

ناصرخسرو (دیوان چ تقوی ص 286).

به کتف ساره برآورده زانو از ادبار
به چشم خانه فرورفته دیده از ناهار.

مختاری (از آنندراج ).

و رجوع به کتف سار شود.