کتوعلغتنامه دهخداکتوع . [ ک ُ ] (ع مص ) دور رفتن . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || و قولهم کتعت فی المخازی ؛ ای ما کفاک سب و کتعت فی المحامد؛ ای ما کفاک مدح . (منتهی الارب ).
