کتکار
لغت‌نامه دهخدا
کتکار. [ ک َ ] (ص مرکب ) کتگر. (آنندراج ). کتگار. (ناظم الاطباء). درودگر باشد. (برهان ). درودگر و نجار باشد. (آنندراج ) (ناظم الاطباء). کتگر و کتکار درودگرچارپایه و کت ساز بوده است و بعد از آن در مطلق درودگری استعمال کرده اند چنانکه معنی ترکیبی آن دلالت براین می کند. (آنندراج ). رجوع به کتگر و کتگار شود.
