کتیم

کتیم . [ ک َ ] (ع ص ) کمان از چوب ناشکافته . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). کمان سوفار ناکرده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || شتر که وقت برنشست بانگ نکند یا عام است . جمل کتیم . (منتهی الارب ). شتر که بانگ نکند. جمل کتیم . (اقرب الموارد). شتر بی صدا و شتری که چون بروی نشینند بانگ نکند. (ناظم الاطباء). || درز که گشاده نگردد و آب نزهد از وی . خرز کتیم . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). خرز کتیم ؛ درز که آب از او نتراود. (از اقرب الموارد). || مشک که از وی آب بیرون نیاید. سقاء کتیم . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).