کج انداز

کج انداز. [ ک َ اَ ] (نف مرکب ) مخفف کج اندازنده . || (ن مف مرکب ) کج اندازیده . کج انداخته . منحرف . که کج رها شده باشد و بمجاز هر طعنه و سخن ناروا و کژ و دروغ و ناراست :
بعد از اینم چه غم از تیر کج انداز حسود
چون به محبوب کمان ابروی خود پیوستم .

حافظ.