کحکحلغتنامه دهخداکحکح . [ ک ُ ک ُ / ک ِ ک ِ ] (ع ص ، اِ) گنده پیر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). زن نیک پیر. (اقرب الموارد). || شتر ماده ٔ کهنسال فرتوت . (از منتهی الارب ). شترماده ٔ مسن . (اقرب الموارد).
