کداءلغتنامه دهخداکداء. [ ک َ دَءْ ] (ع مص ) بانگ کردن گرفتن زاغ که گویا قی می کند در آواز کردن . || کوتاه و ناگوالیده ماندن تره و تباه گردیدن آن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
