کداء

کداء. [ ک َدْءْ ] (ع مص ) کُدوء. سرما خوردن گیاه و پژمریدن و بر زمین نشستن یا بی آب ماندن و ناگوالیدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || بر زمین نشاندن سرما کشت را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).بر زمین نشاندن سرما کشت را به اینکه متوقف شود یا سرنگون یا بیرون آمدنش کند گردد. (از اقرب الموارد).