کراسه

کراسه . [ ک ُ س َ / س ِ ] (اِ) مصحف و کلام خدا را گویند. (برهان ) (آنندراج ). قرآن مجید.(ناظم الاطباء). صاحب فرهنگ انجمن آرای ناصری گوید: کراسة کتاب را گویند عموماً و قرآن مجید را خصوصاً. (از آنندراج ) :
عنوان مجوس و سبحه بر وی
دست جنب و کراسه در وی .

طیان (از فرهنگ فارسی معین ).

ای «عن فلان قال » چنان دان که پیش من
آرایش کراسه و تمثال و دفترست .

طیان .

بر نام من ار فال گشایی ز کراسه
بینی به خط اول قد مسنی الضر.

سوزنی (از آنندراج ).

گر آنچه در این کراسه گفتم
کس گفته خدای را نگفتم .

خاقانی .