کردری

کردری . [ ک َ دَ ] (اِخ ) عبدالغفوربن لقمان بن محمد ابوالمفاخر کردری ، (منسوب به کردر از نواحی خوارزم ) روایت می کند از ابی طاهر محمدبن عبداﷲ المسبخی المروزی ، و اورا تصانیفی است در مذهب ابوحنیفه . از اوست : الانتصارلابی حنیفه فی اخباره و اقواله و المفید و المزید فی شرح التجرید و شرح الجامع الصغیر. وی مدرس مدرسه ٔ حدادین حلب بود. وفاتش در 562 هَ . ق . است . (معجم البلدان ذیل کردر). رجوع به اعلام زرکلی ج 2 ص 531 شود.