کریر

کریر. [ ک َ ] (ع اِ) آواز سینه که به آواز گلوی خبه کرده ماند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ). آواز و صدا کردن کسی باشد که سینه ٔ او گرفته باشد. (برهان ). آواز گلوی خبه کرده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). صدای کسی که او را خفه می کرده باشند. (برهان ). آواز گلوی فشرده . (مهذب الاسماء). || گرانی آواز. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || گرفتگی گلو که از گرد و غبار بهم رسد. (آنندراج ) (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). صدا و آواز خرخری که در وقت مردن از آدمی ظاهر می شود. (برهان ). || (اِخ ) نام جویی است . (منتهی الارب ).