کر شدن
لغت‌نامه دهخدا
کر شدن . [ ک َ ش ُ دَ ](مص مرکب ) صمم . (دهار) (ترجمان القرآن ). طرش . (منتهی الارب ). اصمام . (یادداشت مؤلف ). ناشنوا گردیدن . از دست دادن قوه ٔ شنوائی . زایل شدن حس سمع :
برآمدیکی گرد و برشد خروش
همه کر شدی مردم تیزهوش .
چون چون و چرا خواستم و آیت محکم
در عجز بپیچیدند این کور شد آن کر.
کر شود باطل از آواز حق
کور کند چشم خطا را صواب .
رجوع به کر شود.
برآمدیکی گرد و برشد خروش
همه کر شدی مردم تیزهوش .
فردوسی .
چون چون و چرا خواستم و آیت محکم
در عجز بپیچیدند این کور شد آن کر.
ناصرخسرو.
کر شود باطل از آواز حق
کور کند چشم خطا را صواب .
ناصرخسرو.
رجوع به کر شود.
