کشورده
لغتنامه دهخدا
کشورده . [ ک ِش ْ وَدِه ْ ] (نف مرکب ) کشوردهنده . مملکت بخش :
شاه گیتی خسرو لشکرکش لشکرشکن
سایه ٔ یزدان شه کشورده کشورستان .
روز هیجاها بود کشورگشای
روز مجلسها بود کشوردهی .
شاه گیتی خسرو لشکرکش لشکرشکن
سایه ٔ یزدان شه کشورده کشورستان .
عنصری .
روز هیجاها بود کشورگشای
روز مجلسها بود کشوردهی .
منوچهری .