کشکشة

کشکشة. [ ک َ ک َ ش َ ] (ع اِ) آواز پوست مار. (منتهی الارب ). || (اِمص ) تبدیل «کاف » خطاب مؤنث به لغت «بنی اسد» یا «ربیعه « »به شین » چون «علیش » در«علیک » و «بش » در «بک ». (از منتهی الارب ). || افزودن «شین » به آخر کاف خطاب مؤنث به لغت بنی اسد یا ربیعه چون «اکرمتکش ». (از منتهی الارب ). رجوع به شرح انموذج شود. || (مص ) از پوست بانگ برآوردن ازده و گریختن . (از منتهی الارب ). همه ٔ آب چاه و جز آن کشیدن : یقال بحر لایکشکش ؛ ای لاینزح ماؤه بالاستقاء. (منتهی الارب ).