کش بهکلغتنامه دهخداکش بهک . [ ک َ ب َ هََ ] (اِ مرکب ) سپیدی مخالف رنگ پوست که بر تن آدمی پیدا آید و غیر برص است . بهق . (از زمخشری ) (یادداشت مؤلف ).
