کظرة
لغتنامه دهخدا
کظرة. [ ک ُ رَ ] (ع اِ) جای گرده از درون حیوان چون گرده را برآرند. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). ج ، کُظَر. || جای رخنه از کمان که در آن حلقه ٔ زه واقع میشود. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج ، کُظَر.