کظر

کظر. [ ک ُ ] (ع اِ) کرانه ٔ فرج و گوشه ٔ آن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || پیه گرده . || جای گرده از درون حیوان چون گرده را برآرند. || رخنه ای از کمان که در آن حلقه ٔ زه قرار می گیرد. || رخنه ای از تیر که در آن زه قرار می گیرد. || چوبک گوشه ٔ کمان . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (ازاقرب الموارد). || میان چنبر گردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ج ، اکظار (در همه ٔ معانی ).