کعبه نشین
لغت‌نامه دهخدا
کعبه نشین . [ ک َ ب َ / ب ِ ن ِ ] (نف مرکب ) نشیننده ٔکعبه . آنکه در کعبه نشیند. مجاور کعبه :
هم خدمت این حلقه بگوشان ختن به
از طاعت آن کعبه نشینان ریائی .
تا کی برغم کعبه نشینان عروس وار
چون کعبه سر ز شقه ٔ دیبا برآورم .
هم خدمت این حلقه بگوشان ختن به
از طاعت آن کعبه نشینان ریائی .
خاقانی .
تا کی برغم کعبه نشینان عروس وار
چون کعبه سر ز شقه ٔ دیبا برآورم .
خاقانی .
