کفائی
لغت‌نامه دهخدا
کفائی . [ ک ِ ] (ع ص نسبی ) منسوب به کفایت . کفایی . (از فرهنگ فارسی معین ).
- واجب کفائی ؛ (در اصطلاح فقه ) امری واجب که چون یک یا چند تن آن را انجام دهند اجرای آن از عهده ٔ دیگران ساقط شود. مانند نماز میت و جهاد. مقابل واجب عینی مانند نماز و زکوة و روزه و جز آنها. (از یادداشت مؤلف ). ورجوع به واجب شود.
- واجب کفائی ؛ (در اصطلاح فقه ) امری واجب که چون یک یا چند تن آن را انجام دهند اجرای آن از عهده ٔ دیگران ساقط شود. مانند نماز میت و جهاد. مقابل واجب عینی مانند نماز و زکوة و روزه و جز آنها. (از یادداشت مؤلف ). ورجوع به واجب شود.
