کفین
لغتنامه دهخدا
کفین . [ ک َ ] (اِ) یعنی امر که بمعنی کار است . (انجمن آرا) (آنندراج ). چیز. کار. کاروبار. (ناظم الاطباء).
- کفین نیستی ؛ یعنی امر عدمی .(ناظم الاطباء) (انجمن آرا) (آنندراج ).
- کفین هستی ؛ یعنی امر وجودی . (ناظم الاطباء) (انجمن آرا) (آنندراج ) .
- کفین نیستی ؛ یعنی امر عدمی .(ناظم الاطباء) (انجمن آرا) (آنندراج ).
- کفین هستی ؛ یعنی امر وجودی . (ناظم الاطباء) (انجمن آرا) (آنندراج ) .