کلامی
لغت‌نامه دهخدا
کلامی . [ ک َ ] (ص نسبی ) منسوب به علم کلام و علم کلام عبارت از معرفت عقاید است به ادله ٔ عقلیه مؤید به نقل . (غیاث ) (آنندراج ). رجوع به کلام شود.
- مذهب کلامی ؛ در اصطلاح اهل بیان ، عبارت است از بیان دلیل بر مطلوب به روش اهل کلام ، و آن چنان حجتی است که درصورت تسلیم به مقدمات مستلزم مطلوب باشد. چنانکه درآیه ٔ: «لوکان فیهما آلهة الااﷲ لفسدتا. (قرآن 22/21)». و چون لازم که فساد آسمانها و زمین باشد ناصواب و باطل است ملزوم هم تعدد اله باشد باطل و ناصواب است .و رجوع به کشاف اصطلاحات الفنون ذیل ماده ٔ «ذهب » شود.
|| شخصی که ذوق توحید عیانی نیافته باشد و راه معرفت الهی به پای استدلال رفته باشد. (غیاث ) (آنندراج ). شخصی که راه معرفت الهی را به پای استدلال رود. متکلم . (فرهنگ فارسی معین ). اهل کلام . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به کلام شود.
- مذهب کلامی ؛ در اصطلاح اهل بیان ، عبارت است از بیان دلیل بر مطلوب به روش اهل کلام ، و آن چنان حجتی است که درصورت تسلیم به مقدمات مستلزم مطلوب باشد. چنانکه درآیه ٔ: «لوکان فیهما آلهة الااﷲ لفسدتا. (قرآن 22/21)». و چون لازم که فساد آسمانها و زمین باشد ناصواب و باطل است ملزوم هم تعدد اله باشد باطل و ناصواب است .و رجوع به کشاف اصطلاحات الفنون ذیل ماده ٔ «ذهب » شود.
|| شخصی که ذوق توحید عیانی نیافته باشد و راه معرفت الهی به پای استدلال رفته باشد. (غیاث ) (آنندراج ). شخصی که راه معرفت الهی را به پای استدلال رود. متکلم . (فرهنگ فارسی معین ). اهل کلام . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به کلام شود.
