کلندگر

کلندگر. [ ک َ ل َ گ َ ] (ص مرکب ) آنکه با کلنگ کار می کند. (ناظم الاطباء). آنکه زمین را با کلنگ بکند. (فرهنگ فارسی معین ) :
تا گشته ام هلاک جوان کلندگر
همچون کلند خاک درش می کنم به سر.

سیفی (از بهار عجم ).

و رجوع به کلند شود.