کلواییلغتنامه دهخداکلوایی . [ ک َل ْ ] (ص نسبی ) در لهجه ٔ اصفهانی ، استاد رخنه گر. (از فرهنگ فارسی معین ذیل کلوا). و رجوع به کلوا و کلوابند شود.