کمال الدین
لغت‌نامه دهخدا
کمال الدین . [ ک َ لُدْ دی ] (اِخ ) حسین ، در خراسان کسب علم کرد و به عراق رفت و مورد اعزاز و اکرام سلطان یعقوب واقع شد. او راست شرحی بر منازل السائرین خواجه عبداﷲ انصاری و رساله هایی دیگر. این مطلع از اوست :
از این باغ جهان آرا چه سان آرم قدم بیرون
که باشد روضه ٔ خلدبرین باغ ارم بیرون .
از این باغ جهان آرا چه سان آرم قدم بیرون
که باشد روضه ٔ خلدبرین باغ ارم بیرون .
(از مجالس النفایس ص 95 و 270).
